رویکرد معماری روایتگر یا روایی یک روش طراحی است که بر ایجاد فضاها بر اساس ایده آل ها و داستان های شخصی تمرکز دارد. در این رویکرد هدف معماران انتقال یک داستان خاص و برانگیختن احساسات خاصی در استفاده کنندگان از فضا است. با استفاده از عناصری مانند نور، طرح‌های رنگی، الگوها و تنظیمات مقیاس، می‌توان مناطق مختلف فضا را طوری طراحی کرد که جنبه‌های مختلف روایت را منعکس کند.

این رویکرد که از رویکردهای مهم نیما ساسان در طراحی است، ماهیت یکپارچه آن تاثیر زیادی بر توسعه نسل جدیدی از مؤسسات معماری گذاشته و به عنوان چارچوبی برای تأسیس اولیه آنها عمل کرده است. nima sasan

ما برای تصور کردن آنچه که نیاز داریم درباره‌ی آن فکر کنیم به داستان نیازمندیم. ما برای اصلی‌ترین نیاز غیر زیستی‌مان، برای هویت بخشی و معنادهی به خودمان و آنچه که در درون و بیرون ما وجود دارد به داستان متوصل می‌شویم. ما برای تخیل ورزیدن و تصور امر قابل تصور و غیر قابل تصور از داستان‌گویی و روایتگری بهره می‌جویم.

داستان گویی در معماری رویکردیست حول محور ایده ایجاد فضاهایی که روایتی جذاب و مرتبط را بیان می کند. ما در ایرن این رویکرد بر طراحی فضاهایی تمرکز میکنیم که کاربران را درگیر خود کرده و با ترکیب عناصری مانند فرم، مصالح و ترتیبات فضایی برای ایجاد یک تجربه منسجم و فراگیر، احساسات را برانگیزد. مفهوم داستان سرایی در معماری امکان ایجاد محیط‌هایی را فراهم می‌کند که علاوه بر برآورده کردن نیازهای کاربردی، با در هم تنیدن روایت‌های فرهنگی، تاریخی یا شخصی، ارتباط عمیق‌تری با کاربران ایجاد می‌کند.

ما با طراحی دقیق توالی فضاها و نشانه های بصری آنها افراد را در سفری راهنمایی میکنیم که در آن هر فضا فصل جدیدی را در داستانی که گفته می شود نشان می دهد. این رویکرد لایه‌هایی از معنا را به طرح‌های معماری اضافه می‌کند و برای کسانی که با آن‌ها تعامل دارند، تجربیات به یاد ماندنی ایجاد می‌کند.

ما با طراحی محتوا در معماری بر ایجاد فضاهایی که کاربردی، معنادار و مرتبط با نیازها و تجربیات کاربرانشان باشد تمرکز داریم. ما در این رویکرد، توجه بسیار به تجربه انسانی در یک فضا را در اولویت قرار میدهیم و اطمینان حاصل می‌کنیم که شرایط عملی را برآورده می‌کند و در عین حال احساس راحتی، الهام و ارتباط را نیز فراهم میشود.

این رویکرد شامل توجه دقیق به عناصری مانند دسترسی، پایداری، حساسیت فرهنگی و رفاه کاربر به منظور ارائه طرح‌های جامع و هدفمند است. با تأکید بر محتوا – جنبه تجربی معماری – معمارانی که از این رویکرد استفاده می‌کنند، هدفشان پرورش فضاهایی است که زندگی مردم را با پرداختن به نیازها و آرزوهای خاص آنها غنی می‌سازد.